Vitorino “op het punt een beslissing te nemen” tijdens het voeren van de presidentiële olifant

António Vitorino was daar om “te praten over migratie in het algemeen en niet over migratie naar Belém”, maar het onderwerp was zo onvermijdelijk dat hij er zelf lol in had, tijdens zijn verschillende interventies tijdens het debat in het auditorium van de Faculteit der Rechtsgeleerdheid, waarbij hij de spanning over een mogelijke presidentskandidatuur aanwakkerde. Hij vertelde journalisten dat hij “ op het punt staat een beslissing te nemen” en verzekerde dat hij in de tussentijd niet van plan is “instabiliteit te creëren” in de PS.

“Ik wil er geen spanning omheen creëren.” Toen hij door journalisten werd geconfronteerd toen hij de SEDES Jovem-conferentie over de toekomst van het land verliet, ontkende Vitorino twee keer dat hij de intentie had om “instabiliteit te creëren”: “Ik heb mijn eigen besluitvormingsproces en ik vraag u dat te respecteren.” Vervolgens vertrok hij, zonder de spreker tegen te komen die op dat moment al de grootste zaal van die dag had: Gouveia e Melo.

De laatste twee politieke dagen stonden in het teken van de conferentie waar de huidige presidentskandidaten bijeenkwamen. Vitorino besloot de olifant in de kamer niet te negeren (en gooide er zelfs wat pinda's naar). Zodra hij de microfoon ter hand nam, sprak hij tijdens het panelgesprek over migratie over de ‘gecreëerde verwachtingen’ rondom het evenement: ‘Ik neem aan dat dit komt door de parade van sprekers’. En hij sprak er zelfs over met een vriend die hem, misschien om die reden, wat advies gaf: “Kijk eens of het je kwaad doet, zo’n giftig onderwerp” . “Ik weet niet wat ik denk dat mij kwaad zou kunnen doen. Ik denk het tegenovergestelde: als we zonder taboes over Portugal willen nadenken, moeten we over migratie nadenken.”

Vitorino loopt de parade van presidentskandidaten binnen bij SEDES. En ook op de PS-agenda

In vier interventies, tijdens het uur durende debat met Europarlementariër Paulo Cunha en rechtenprofessor Ana Rita Gil, nam de socialist het terrein waarop hij zich als een vis in het water beweegt om te proberen andere punten aan te raken die daarbuiten vallen en die het zelfs eens of oneens zijn met de zittende regering: "Er gaat niets boven het bewaren van het evenwicht in deze zaken, wie weet waarom..."

De zogenaamde ‘balans’ bestond uit lof voor de door de regering gepromote dialoog met het bedrijfsleven, om ‘waardige’ opvangomstandigheden te garanderen voor mensen die uit het buitenland komen om in het land te werken, en kritiek op het verbod op toegang tot gezondheidsdiensten voor immigranten in een onregelmatige situatie. “Ik vind het slecht” , vond Vitorino, die dit “een zeer gevoelige en beslissende kwestie vond om integratie te garanderen”.

Maar de diepste snee was echt met de “populistische” toespraak, waarvan de eerste aanwijzing in deze zin al in de eerste minuten van de interventie verscheen, toen hij de “fantasie dat immigranten komen om te leven op kosten van de verzorgingsstaat” aanviel, door te wijzen op de cijfers: “Er waren 700 miljoen uitkeringen voor de sociale zekerheid”. En daar bleef het niet bij, later verhief hij zijn toon en sprak hij over de “luie, demagogische en gemakkelijke manier” om problemen op te lossen “door immigranten de schuld te geven”.

Een strijd die hij ook voerde toen hij het land verliet en overstapte naar een Europees perspectief als het ging om de vluchtelingen die deze grenzen binnenkwamen. Hij verdedigde de Europese ‘solidariteit’ en probeerde de ‘perceptie’ van een vluchtelingengolf te deconstrueren door te zeggen dat ‘er 40 miljoen vluchtelingen zijn en dat 80% van hen zich in ontwikkelingslanden bevindt (Oeganda, Kenia, Ethiopië en Turkije). Het aantal in Europa en de ontwikkelde wereld is klein in verhouding tot het wereldwijde aantal vluchtelingen op planetaire schaal’.

Bij het verdedigen van “migratiebeleid dat profiteert van een brede consensus” sprak Vitorino ook over de “ruis in de lucht” die er op dit moment is, namelijk “de populistische verleiding om immigranten tot zondebok te maken voor alle sociale kwalen van het land, terwijl deze niet het gevolg zijn van immigranten”. De verklaring viel nog binnen de grenzen van zijn rol als voorzitter van de Nationale Raad voor Migratie en Asiel, maar Vitorino wilde verder gaan en somde deze “maatschappelijke kwalen” op.

“De daling van de productiviteit, twijfels over het functioneren van de maatschappelijke lift , de vergrijzing van de bevolking, het verlies aan kwalificaties en de emigratie van jonge Portugezen”, somde de socialist op over het land. Wat betreft degenen die willen binnenkomen, betoogt Vitorino dat de reactie niet moet bestaan ​​uit het “makkelijke beleid van ‘kom wie komt’”, maar eerder uit een “proactief en niet reactief migratiebeleid”.

“We moeten een positieve houding hebben bij het werven van immigranten”, zei hij, terwijl hij de dialoog prees die de regering met ondernemersverenigingen wil aangaan. De aanpak volgt het Canadese voorbeeld en houdt in dat eerst wordt gekeken naar ‘bestaande behoeften of kansen’ in het land – en dat ‘het vermogen van immigranten om hun doelen te bereiken wordt vergroot’ – en dat ‘de nodige ondersteuning wordt gecreëerd om een ​​migratiestroom te garanderen die aansluit bij de wens van mensen die willen binnenkomen, maar die ook aansluit bij de opvangbehoeften’.

Wat de rest betreft, zal het “binnenkort” zijn, in een wachttijd die sommige socialisten — die weinig geneigd zijn tot de hypothese dat António José Seguro al op het presidentiële toneel staat — vol verwachting en opwinding heeft achtergelaten om Vitorino te zien verschijnen op een panel zoals dat wat de afgelopen twee dagen plaatsvond aan de Faculteit der Rechtsgeleerdheid. Maar ik weet niet zeker of er nog een andere lezing is.